Het is vandaag de dag van de mentale gezondheid. Een onderwerp waarvan ik het goed vind dat er aandacht voor is! Ik voel me nu het grootste deel van de tijd goed en blij maar dit is ook wel anders geweest. Ik neem je in deze kwetsbare blog mee in mijn bijna burn-out toen ik 19 jaar was.
Altijd maar doorgaan
Ik weet nog goed hoe ik mij voelde. Ik was gestrest en voelde me opgejaagd, ik kon weinig dingen hebben en had vaak het gevoel dat ik in tranen uit zou barsten. Ik voelde veel druk voor mijn studie, wilde het graag goed doen en alles in één keer halen en liefst ook een sociaal leven hebben. Tijdens mijn middelbare school heb ik alles met moeite in één keer gehaald zonder te blijven zitten. Ik deed VWO en merkte dat ik hier hard voor moest werken.
Ik zocht een excuus om het rustiger aan te doen
Na mijn middelbare school koos ik bewust voor een HBO opleiding omdat ik dacht dat dit goed bij mij zou passen. Dat deed het ook, ik had het enorm naar mijn zin op de opleiding Toegepaste Psychologie, maar ik moest ook hard werken en ik nam weinig tijd voor rust en ontspanning. En dat werd me te veel. Hoewel ik ontzettend van het leven geniet, kreeg ik toen gedachten in mijn hoofd als er bijvoorbeeld een auto voorbij reed: “rijd me maar aan…” Niet dat ik wilde dat me iets ergs zou overkomen, nee dat absoluut niet! Maar ik wilde een excuus hebben om het even rustig aan te mogen doen… Ik schrik hier best wel van als ik er aan terug denk maar destijds spookte dit door mijn hoofd. Ik wist niet hoe ik het rustig aan kon doen zonder dat ik allemaal dingen zou missen, qua studie en op sociaal vlak.
"Maar Ilse..."
Het was mijn moeder die aan mij merkte dat het niet goed met me ging en vroeg of ik niet iets met mijn opleiding kon regelen. Ik maakte op haar aandringen een afspraak met de decaan (Bedankt mam!). En dat gesprek vergeet ik nooit: ze vroeg na mijn huiluitbarsting waarin ik haar vertelde hoe druk ik het had en dat het zo niet langer ging de vraag: “maar Ilse, wat is er zo erg aan het wat rustiger aan doen?” Deze vraag kwam bij mij binnen. Mijn antwoord? “NIKS! Wow, er is niks ergs aan om het wat rustiger aan te doen!” Ik besefte me dat mijn wereld niet zou vergaan als ik even gas terug zou nemen en dat was precies wat ik zo nodig had! Ik besloot een aantal vakken niet te volgen die ik een jaar later kon inhalen en me nu te focussen op ontspannen, rust nemen en opladen.
Oplaadmomentjes
Dit heeft me zo goed gedaan! Nu weet ik dat het juist goed is om soms rustig aan te doen. In onze drukke maatschappij waarin we altijd maar doorgaan is het juist nodig om op te laden. En als je dat lange tijd niet doet, heb je langere tijd nodig om op te laden. Nu zorg ik dus bewust voor oplaadmomentjes gedurende mijn dag. Ik geniet bewust van een bakje thee, wandel veel en plan iedere dag een momentje voor mezelf in. En dat kan ik iedereen aanraden!
Comments